Inmiddels ben ik nu ruim twee weken aan de slag als huisarts! Voor wie een idee van de kliniek wil krijgen: www.onestopmedical.com.au
Het grootste verschil met Nederland is dat mensen geen vaste huisarts hebben, dus ze kiezen echt voor wie ze willen zien. Maar als het ze bevalt dan blijven ze wel gewoon bij dezelfde terug komen. Omdat er een behoorlijk tekort aan huisartsen is krijg ik veel mensen op het spreekuur die bij hun ‘eigen’ huisarts niet terecht konden. Ook trek ik als vrouw veel jonge vrouwelijke patienten aan die voor de uitstrijkjes komen (hier beginnen ze al vanaf 20 jaar!).
Het is ook wel erg wennen dat de mensen meteen na het consult bij de balie moeten afrekenen. Het gaat op tijd, dus als je uitloopt omdat mensen met 3 verschillende klachten komen dan moeten ze ook meteen fors meer betalen. Maar ik zie hier maar 4 patienten per uur, dus ik heb ook wel wat meer tijd dan ik in Nederland gewend was.
Hier zie je ook wat er gebeurt in een geprivatiseerd gezondheidszorg systeem. Mensen moeten heel veel zelf betalen of bijbetalen. Een standaard consult bij mij kost 60 dollar (40 euro) en daar krijgen ze dan 20 van terug via medicare. En de eigen bijdrage voor recepten is 30 dollar, dus ook behoorlijk fors.
Maar als ik denk dat ze het niet kunnen betalen dan mag ik ook korting geven of direct bij medicare declaren (dan wel alleen het lage bedrag). Doctors discretion wordt dat genoemd.
Als ik aanvullend onderzoek aanvraag dan kan ik uit verschillende rontgen bedrijven of laboratoria kiezen, afhankelijk van of de patienten geduld hebben of meer zelf willen betalen. Maar de positieve kant hiervan is dat de laboratoria en rontgen faciliteiten wel veel meer service gericht zijn. Binnen twee dagen heb ik een uitslag van een uitstrijkje, en als ik bel omdat ik een echo of scan graag vandaag of morgen wil hebben dan is dat geen enkel probleem, hoe meer scans hoe beter.
Verder wordt hier geen visite gereden, ik doe dus eigenlijk alleen spreekuren. De afstanden zijn hier zo groot dat dat ook bijna niet te doen is. En mensen verwachten het ook niet, ze regelen gewoon vervoer naar de praktijk. Als het echt spoed is dan wordt de ambu gebeld.
Ook hebben we hier relatief weinig medisch specialisten dus vrijwel alles wordt door de huisarts gedaan, zonodig na overleg met de specialist die eens in de maand langs komt. Ik heb afgelope weekend een cursus armen en benen ingipsen gedaan, want dat doe je hier dus ook gewoon zelf, alleen de gecompliceerde breuken verwijs je naar de specialist. Bovendien kan je ook zelf patienten opnemen in het ziekenhuis en zelf behandelaar blijven. Dat heb ik zelf nog niet meegemaakt, maar op zich wel een leuk idee.
Maar ondanks alle verschillen is het werken met de patienten niet zo anders dan in Nederland, het taal/cultuur probleem is veel kleiner dan ik gedacht had en dan is het eigenlijk weer precies hetzelfde als in Nederland, als je maar helder krijgt waar de patient bezorgd over is, wat hij van je verwacht dan is het een prachtig en dankbaar vak.

Tot zover de eerste indrukken van het werken als huisarts hier, ter versiering nog wat foto’s van Cape Hillsborough, daar zijn we gisteren naar toe geweest.

Zo heet dus het stadje waar we terecht zijn gekomen. Het ligt aan de Oostkust in het Noorden van Queensland, tussen Cairns en Brisbane. De lente is hier net begonnen, en dat schijnt het mooiste seizoen te zijn, de zomers zijn behoorlijk vochtig en warm.

Om een indruk van de omgeving te geven, een paar foto’s van het strand en het Eungula park.

Vooralsnog wonen we bij een collega-arts die een volledig ingerichte onderverdiepig heeft, en bovendien een zwembad en een trampoline in de tuin.

Maar over een paar weken gaan we verhuizen naar Eimeo, een buitenwijk hier, waar we een huisje hebben kunnen huren met zwembad en palmbomen in de tuin. Het zal wel heerlijk zijn om straks echt een eigen plekje te hebben.

Verder heb ik nog een paar foto’s van het science museum in Brisbane, Luuk kan al bijna als dokter aan de slag:-)

En dat was het dan weer voor vandaag.
Ik zal proberen binnenkort ook wat foto’s van de praktijk te maken om jullie te laten zien waar ik werk.

Groetjes Jaap en Sanne

Nu we eindelijk goed en wel zijn aangekomen in Mackay en ook nog beschikking over werkend internet hebben werd het wel eens tijd voor een berichtje.

Na ons afscheidsfeestje drie weken geleden kregen we het ineens heel druk, alles inpakken, afscheid nemen, alles regelen en op 9 augustus vertrokken we dan daadwerkelijk richting Australië.

Op de eerste vlucht van Amsterdam naar Kuala Lumpur hebben we niet heel veel vrienden gemaakt denk ik, Koen is niet zo dol op stilzitten, en dat laat hij ook horen ook. Gelukkig hadden we een heerlijk hotel om even vijf daagjes bij te komen. Luuk en Koen vonden het geweldig. Twee van die blonde kindjes trekken ook wel heel veel aandacht. We kregen heel vaak de vraag of ze een tweeling waren?!

Wel heerlijk om nog even vakantie te vieren, lekker niks te hoeven, lekker te eten etc, maar het was ook wel heel spannend om daarna echt door te vliegen naar Australie!

Die vlucht gedroegen de jongens zich voorbeeldig, wat een verademing en op het vliegveld stond Piers, onze contactpersoon die alles voor ons geregeld had, al op ons te wachten.
De eerste week zaten we in Brisbane, daar zou ik een aantal dagen introductie cursus hebben en we hadden ook lekker de tijd om de stad te verkennen.

Alleen wilde Luuk niet geloven dat we nu dan echt in Australie waren, nog geen krokodil of kangaroe gezien. Tja, toen zijn we maar naar een kangaroe reservaat gegaan zodat hij ze met eigen ogen kon zien, en zelfs kon voeren.

Alleen dachten wij uit het natte Nederland te zijn ontsnapt, begint het daar ineens te regenen! en zelfs dagen achter elkaar. Het was jaren geleden dat dat gebeurd was en er zijn enorme water tekorten, dus iedereen was blij, maar voor ons toch een beetje Jammer.
Brisbane is trouwens een stuk groter dan bv Amsterdam, maar het doet heel dorps, heel gemoedelijk aan. Iedereen is ook supervriendelijk en behulpzaam, niet te geloven.

Die intro cursus was trouwens wel bijzonder, ze hadden voor mij gewoon allemaal afspraken gemaakt met mensen die iets belangrijks konden vertellen, over de aboriginals, het huisartsgenootschap, belastingen in Australie, etc.

En na een week vlogen we verder naar Mackay! de plek waar het echt gaat gebeuren. De praktijkmanager haalde ons op bij het vliegveld, had ook al kinderstoeltjes voor in de auto geregeld en zo gingen we op pad naar onze eerste verblijfsplaats, de arts die mij inwerkt heeft een dubbelhuis, waarbij de onderste verdieping volledig zelfstandig is en daar mogen wij wonen. We kregen meteen een gezellige maaltijd met haar en onze kinderen bijelkaar, leuk om zo te starten. Het huisje is echt vlak bij het strand en heeft een zwembad in de tuin! wauw!. En natuurlijk palmbomen, mooie blauwe hemel, echt een tropisch paradijsje. Toch jammer dat ik ook moet werken.

Als snel ben ik gaan inwerken, heel spannend in het begin, maar daar zal ik de volgende keer wat meer over vertellen.

We gaan in ieder geval proberen af en toe wat op deze blog te zetten en het is natuurlijk altijd leuk om reacties of mailtjes terug te krijgen.