Inmiddels ben ik nu ruim twee weken aan de slag als huisarts! Voor wie een idee van de kliniek wil krijgen: www.onestopmedical.com.au
Het grootste verschil met Nederland is dat mensen geen vaste huisarts hebben, dus ze kiezen echt voor wie ze willen zien. Maar als het ze bevalt dan blijven ze wel gewoon bij dezelfde terug komen. Omdat er een behoorlijk tekort aan huisartsen is krijg ik veel mensen op het spreekuur die bij hun ‘eigen’ huisarts niet terecht konden. Ook trek ik als vrouw veel jonge vrouwelijke patienten aan die voor de uitstrijkjes komen (hier beginnen ze al vanaf 20 jaar!).
Het is ook wel erg wennen dat de mensen meteen na het consult bij de balie moeten afrekenen. Het gaat op tijd, dus als je uitloopt omdat mensen met 3 verschillende klachten komen dan moeten ze ook meteen fors meer betalen. Maar ik zie hier maar 4 patienten per uur, dus ik heb ook wel wat meer tijd dan ik in Nederland gewend was.
Hier zie je ook wat er gebeurt in een geprivatiseerd gezondheidszorg systeem. Mensen moeten heel veel zelf betalen of bijbetalen. Een standaard consult bij mij kost 60 dollar (40 euro) en daar krijgen ze dan 20 van terug via medicare. En de eigen bijdrage voor recepten is 30 dollar, dus ook behoorlijk fors.
Maar als ik denk dat ze het niet kunnen betalen dan mag ik ook korting geven of direct bij medicare declaren (dan wel alleen het lage bedrag). Doctors discretion wordt dat genoemd.
Als ik aanvullend onderzoek aanvraag dan kan ik uit verschillende rontgen bedrijven of laboratoria kiezen, afhankelijk van of de patienten geduld hebben of meer zelf willen betalen. Maar de positieve kant hiervan is dat de laboratoria en rontgen faciliteiten wel veel meer service gericht zijn. Binnen twee dagen heb ik een uitslag van een uitstrijkje, en als ik bel omdat ik een echo of scan graag vandaag of morgen wil hebben dan is dat geen enkel probleem, hoe meer scans hoe beter.
Verder wordt hier geen visite gereden, ik doe dus eigenlijk alleen spreekuren. De afstanden zijn hier zo groot dat dat ook bijna niet te doen is. En mensen verwachten het ook niet, ze regelen gewoon vervoer naar de praktijk. Als het echt spoed is dan wordt de ambu gebeld.
Ook hebben we hier relatief weinig medisch specialisten dus vrijwel alles wordt door de huisarts gedaan, zonodig na overleg met de specialist die eens in de maand langs komt. Ik heb afgelope weekend een cursus armen en benen ingipsen gedaan, want dat doe je hier dus ook gewoon zelf, alleen de gecompliceerde breuken verwijs je naar de specialist. Bovendien kan je ook zelf patienten opnemen in het ziekenhuis en zelf behandelaar blijven. Dat heb ik zelf nog niet meegemaakt, maar op zich wel een leuk idee.
Maar ondanks alle verschillen is het werken met de patienten niet zo anders dan in Nederland, het taal/cultuur probleem is veel kleiner dan ik gedacht had en dan is het eigenlijk weer precies hetzelfde als in Nederland, als je maar helder krijgt waar de patient bezorgd over is, wat hij van je verwacht dan is het een prachtig en dankbaar vak.

Tot zover de eerste indrukken van het werken als huisarts hier, ter versiering nog wat foto’s van Cape Hillsborough, daar zijn we gisteren naar toe geweest.