De kinderen snappen er niks meer van, want het lijkt te veel op elkaar, kadootjes in de schoen, kadootjes onder de kerstboom, santa claus, sinterklaas, het klinkt bijna hetzelfde. En maar uitleggen dat de kerstboom pas na “sinterklaas” opgezet mocht worden. Hier kwam de kerstman op 1 november al aan, omdat de zomervakantie deze week al begint zijn alle kerstviering van scholen en bedrijven in volle gang, en dat terwijl het pas 5 december is. Bovendien is het hier ruim dertig graden en dan gebeurt er toch iets raars in je hoofd als je al die kerstversiering ziet, het klopt gewoon niet. Maar we zullen ons best doen toch een beetje kerststemming te maken, vandaag mocht dan eindelijk de kerstboom versierd worden, en tussen kerst en de eerste week van januari is de praktijk dicht dus gaan we lekker een weekje naar Sydney toe, we hebben zelfs kaartjes voor de opera weten te bemachtigen (madame butterfly) en oudjaarsavond zijn er ook nog, dus dat moet wel indrukwekkend zijn.
Ik maak me alleen een beetje zorgen over de temperatuur in Winterberg en Zwitserland in februari, vorige week wat het een nacht “maar” 20 graden hier, en dat was toch wel fris, overdag is het zowiezo boven de dertig graden. We zijn echt helemaal niks meer gewend.
Verder hebben we hier accreditatie gehad op het werk. Dat betekent dat de praktijk gecertificeerd wordt als het aan alle regeltjes voldoet, dus dan moet er voor echt alles wat je maar bedenken kan een protocol zijn, en mijn collega was er die week niet dus ik was de pineut. Ik kreeg allerlei vragen van “hoe gaat de assistente om met acute problemen” tot “wat gebeurd er met het afval in de praktijk” Dat laatste interesseert mij geen hout, maar je wordt dan geacht precies te weten welke firma het ophaalt en zelfs wat er na het ophalen mee gebeurt (eerst wordt het verhit en dan als landfill gebruikt), en ook welke virus software of encryptie voor emails wordt gebruikt. Ik vond het een beetje overdreven, maar had natuurlijk wel braaf alles uit mijn hoofd geleerd, en het lijkt erop dat we het gehaald hebben.
Het is en blijkt een enorm burocratisch land, waar ze zoveel regeltjes en papierwerk hebben dat je er gillend gek van wordt.
Over papierwerk gesproken, het Australische huisartsengenootschap (racgp) heeft besloten dat ik in september 2009 ervaren genoeg ben om mee te mogen doen aan het Australische huisartsenexamen. Het aanvragen daarvan was een pakket papier van 1.5kg volgens het postkantoor. Tja…
Maar de blauwe hemels, de zon, de boom vol met mango’s achter in onze tuin, de prachtige stranden, koraalriffen, oerwouden maken veel goed.